- Ιμπραήμ πασάς
- (Καβάλα 1789 – Κάιρο 1848). Αλβανός στρατηγός, αντιβασιλιάς της Αιγύπτου. Γιος του Μοχάμετ Άλι της Αιγύπτου από τον γάμο του με μια πλούσια χήρα, θεωρείται από τα σημαντικότερα πρόσωπα στην ιστορία της Αιγύπτου κατά το πρώτο μισό του 19ου αι. Τον ονόμασαν στρατιωτικό βραχίονα του πατέρα του και πιστεύεται ότι οι επιτυχίες της πολιτικής του Μοχάμετ Άλι δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί χωρίς το στρατηγικό ταλέντο του πρωτότοκου γιου του. Το 1810 είχε το αξίωμα του ντεφτερντάρη, (του υπεύθυνου για την είσπραξη των φόρων) και το 1811, μετά τη μεγάλη σφαγή των Μαμελούκων, κινήθηκε προς την Άνω Αίγυπτο για τη ρύθμιση φορολογικών ζητημάτων. Εκεί προχώρησε σε εκκαθαρίσεις των τελευταίων υπολειμμάτων Μαμελούκων, πολέμησε τους Βεδουίνους και το 1816, αφού αποκατέστησε την τάξη, στράφηκε εναντίον των Βαχαβιτών, αιρετικών που είχαν καταλάβει τις ιερές πόλεις του Ισλάμ. Το 1819 επέστρεψε θριαμβευτικά στο Κάιρο και συνεργάστηκε για την αναδιοργάνωση του αιγυπτιακού στρατού με τον Γάλλο συνταγματάρχη Σελβ, αρνησίθρησκο, γνωστό περισσότερο με το όνομα Σουλεϊμάν. Όταν ο σουλτάνος Μαχμούτ B’ ζήτησε με φιρμάνι (16 Ιανουαρίου 1824) από τον Μοχάμετ Άλι να τον βοηθήσει στην αντιμετώπιση της Ελληνικής Επανάστασης, o πασάς της Αιγύπτου έστειλε τον γιο του, Ι., στο τέλος Ιουλίου 1824, με στρατιωτική δύναμη εκπαιδευμένη κατά το ευρωπαϊκό σύστημα και με αξιόλογο πολεμικό υλικό. O Ι., αφού κατέλαβε την επαναστατημένη Κρήτη και ναυμάχησε με τον Μιαούλη, αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο τον Φεβρουάριο του 1825. Κυρίευσε το Ναυαρίνο και την Τριπολιτσά, αλλά τον απέκρουσε κοντά στο Ναύπλιο ο Δημήτριος Υψηλάντης. Κατά την περίοδο Φεβρουαρίου-Απριλίου 1826 βοήθησε τον Ρεσίτ πασά στην πολιορκία του Μεσολογγίου και παρέμεινε στην Πελοπόννησο και μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου (20 Οκτωβρίου 1827), στην οποία o στόλος του καταστράφηκε. Τον Σεπτέμβριο του 1828, έχοντας την εξουσιοδότηση του πατέρα του, συνθηκολόγησε και αποσύρθηκε από την Πελοπόννησο, για vα αρχίσει νέα δράση σε άλλα πεδία επιχειρήσεων. Το 1831, η όξυνση των σχέσεων Τουρκίας και Αιγύπτου οδήγησε σε πόλεμο και ο Ι., επικεφαλής ισχυρού στρατού, εκστράτευσε στη Συρία, όπου στις 20 Δεκεμβρίου 1832 κατατρόπωσε τον τουρκικό στρατό του Κιουταχή στο Ικόνιο. Με τη συνθήκη της Κιουτάχειας (Μάιος 1833) ο Ι. έλαβε το πασαλίκι των Αδάνων και συνέχισε να αποτελεί σοβαρή απειλή κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η δράση του συνεχίστηκε στον πολιτικό και στρατιωτικό τομέα και το 1848, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, διορίστηκε αντιβασιλιάς της Αιγύπτου.
Dictionary of Greek. 2013.